Eind jaren 70 was Gerard Noodtstraat een verwaarloosde straat aan de rand van de Nijmeegse binnenstad. Met aan een zijde wat bedrijfjes in betonnen vijftiger jaren flats en aan de andere zijde een enorm leegstaand schoolgebouw. Naast de voormalige school zat werklozencentrum Unitas en daarnaast het Natuurmuseum.
Sinds eind 1976 zat in het lege schoolgebouw stichting Blijf van m'n Lijf. Eigenlijk was Gerard Noodtstraat 17 toen al gekraakt. Blijf van m'n Lijf was jaren op zoek naar een plek om mishandelde vrouwen op te vangen. En werd daar door gemeente Nijmegen niet bijzonder in gesteund:
Vrijdagavond zijn zo'n 40 vrouwen en enkele mannen door de politie de 4 trappen van het gemeentehuis afgeslagen. De stichting Blijf van mijn Lijf is onderhand een jaar bezig om met de gemeente overeenstemming te bereiken over de aankoop van een huis. Een zaak die wethouder Lansink [CDA] voortdurend probeert te traineren. De afgelopen 6 weken zijn de vrouwen van Blijf van mijn Lijf drie keer naar de raadsvergadering geweest om te eisen dat de aankoop van een opvanghuis als agendapunt voor de gemeenteraad opgevoerd zou worden. Alle drie keren zijn ze uit de raadsvergadering gezet. Daarom werd besloten van de afscheidsreceptie van burgemeester de Graaf gebruik te maken, om deze eis door het zingen van een lied nogmaals kracht bij te zetten
Toen Blijf eindelijk door de gemeente een eigen pand kreeg toegewezen, besloot een aantal vrouwen in de Gerard Noodtstraat te blijven. Ze wilden er gaan wonen en ook woonruimte creëren voor vrouwen die na vertrek uit Blijf van m'n Lijf nieuw onderdak zochten.
De geschiedenis van De Vrouwenschool begint in september 1979. De eerste bewoonsters waren overrompeld door de enorme ruimte en de staat van het gebouw. Het dak lekte, het was er vochtig en in de winter bijzonder koud. In de oude klaslokalen werd onder de hoge plafonds een doek gespannen om de ruimte met een kachel enigszins te kunnen verwarmen. De hoge ramen waren enkelglas. De gangen bleven ijskoud. Dikke truien en broeken waren standaard in het gebouw.
De enorme ruimte nodigde wel uit tot het opzetten van verschillende activiteiten. De Vrouwenschool bood al snel onderdak aan een timmerwerkplaats voor vrouwen, een vrouwenfietsenwerkplaats, een zeefdrukkerij, ateliers, een vrouwenmuziekkelder, een meidenwegloophuis, meidenblad Kattekop, een vrouwendojo. De gemeente was eigenaar en plaatste er een crèche in de oude gymzaal aan de achterzijde.
Vrouwenschool Gerard Noodtstraat stond in Nijmegen bekend als een vrouwenbolwerk. Veel bewoonsters maakten deel uit van de Nijmeegse vrouwen- en pottenbeweging, minder van de kraakbeweging. "Binnen de kraakbeweging werd De Vrouwenschool niet serieus genomen. Later kwamen er vrouwen te wonen die wel wat met de kraakbeweging hadden".
Aksiegroepen tegen militarisme, tegen kernenergie, vrouwen tegen porno, tegen geweld tegen vrouwen, tegen seksueel misbruik door hulpverleners en Blijf-medewerkers kwamen in De Vrouwenschool vergaderen. Maakten er hun spandoeken voor menig radicale aksie in stad en land. De stencilmachine in de kelder draaide overuren. Zeefdrukkerij Oma Druck maakte vele indrukwekkende en provocerende affiches.
3 - 4 april 1980 In De Vrouwenschool worden spandoeken gemaakt voor de 'woon-actie' van Blijf van m'n Lijf op de Schaeck Mathonsingel. Mishandelde vrouwen kregen maar moeizaam een woning toegewezen nadat ze van hun partner waren weggevlucht. Ineke Duursema
Een aantal bewoonsters trok op met de vrouwen van het Vrouwengezondheidshuis Hugo de Grootstraat, opgericht in 1980. Een mix van slimme, gemotiveerde en voor de duvel niet bange aksievoersters wordt dan o.a. verantwoordelijk voor de beruchte Nijmeegse Heksennachten, aksies tegen porno-bioscoop Le Paris, tegen een huisarts in Nijmegen die zijn handen niet kon thuishouden, tegen een skileraar in Nijmegen die met hetzelfde probleem zat. Een psychiater in Zetten die misbruik maakte van uit huis geplaatste meisjes, werd door deze Nijmeegse vrouwen voor het eerst aangeklaagd. De aksies waren goed voorbereid en de politie was meestal te laat om in te grijpen.
Het drukke aksieleven eiste wel een tol. Er was in De Vrouwenschool zelf weinig groepsgevoel anders dan over de gezamenlijke strijd. Sommige bewoonsters voelden zich eenzaam in een van de vleugels van het enorme gebouw. En konden of wilden niet voldoen aan de ongeschreven norm dat je geen relatie moest beginnen omdat dit zou afleiden van het gemeenschappelijk doel. Als het dan toch gebeurde, kon een relatie met een andere vrouw misschien op enige goedkeuring rekenen. Want dat zou gelijkwaardiger zijn...
In 1987 wordt Stichting Vrouwenschool opgericht en onderzoekt of het haalbaar is het pand te kopen en te renoveren. De conclusie is dat dit te hoog gegrepen is. Aan het eind van de jaren 90 krijgt de Nijmeegse binnenstad een facelift: Centrum 2000. De verwaarloosde Gerard Noodtstraat moet 'entree van Nijmegen' worden. De Vrouwenschool met bewoners passen niet in het profiel. Onderhandelingen met de gemeente leiden er toe dat De Vrouwenschool zal verhuizen naar een voormalig klooster aan de Dominicanenstraat 6.
De Vrouwenschool is haar gebouw kwijt, maar heeft haar bestaansrecht weten af te dwingen. Het gebouw aan de Gerard Noodtstraat wordt in 1993 gesloopt, evenals werklozencentrum Unitas. Alleen het Natuurmuseum blijft in gerenoveerde vorm bestaan.
Over De Vrouwenschool aan de Dominicanenstraat vertellen we tijdens de Regenboog Singelroute.
1993 Sloop van De Vrouwenschool Gerard Noodtstraat. bron: RAN