Als je denkt hier op een plein te staan, heb je het mis. Dit is de Koningsstraat met een wel heel brede stoep. Volgens sommigen is het concept 'Koningsplein' een slimme marketingtruc. Uit de koker van Nijmeegs horeca-ondernemer Ton Lenting.

Van 1976 tot 1995 zat hier Café de Stoof. In de jaren 60 heette het café 'de Pul'. Onder het pand zat een kelder met de toepasselijke naam 'Gat van Nijmegen', waar op zondag jazz-avonden werden gehouden. Begin jaren 70 was 'het Gat' een politiek café, de NJWH hield hier 'integrasiefeesten'. Ton Lenting werd in 1979 eigenaar, het café heette al de Stoof. In die tijd reden er nog auto’s door de Koningsstraat. Lenting wist dat de straat autoluw zou worden en werd initiatiefnemer van het terras. Toenmalig wethouder Economische Zaken had minder vooruitziende blik, wilde aanvankelijk geen vergunning geven: "Wie gaat er nou op zo'n kaal stuk zitten?" Vandaag de dag heeft Koningsplein in alle seizoenen een bomvol terras, vooral tijdens Koningsdag of de Vierdaagsefeesten. Zo ook in de jaren 90 tijdens de manifestaties van NPFD.

Nijmeegse Potten- en Flikkersdag [NPFD]  In 1978 organiseerde ANDRA [NJWH] voor het eerst een ‘Potten, Biseksuelen en Flikkerdag’. Het jaar daarop werd het feest omgedoopt tot Internationale Potten- en Flikkersdag, waarbij - geheel in de geest van die tijd - ‘pot’ en ‘flikker’ als geuzennaam werden gebruikt. De latere toevoeging ‘Nijmeegse’ onderscheidde de NPFD van Roze Zaterdag, die in de jaren 80 ook nog wel [internationale] Potten- en Flikkerdag werd genoemd. De NPFD hield de eerste manifestatie op het Keizer Karelplein, om aan te geven dat zij "zich door veel mensen op een eiland gezet voelden". In 1979 werd het publiek op de Ganzenheuvel 'koekjes van eigen deeg' geserveerd, heterodeeg wel te verstaan: "droog hè?" De NPFD-feesten waren in O42. Gerard Adams - helaas ook overleden - ontwierp voor NPFD in de jaren 80 prachtige originele affiches en zeefdrukte die zelf in de kelder van Doornroosje.

1983 affiche NPFD, ontwerp en zeefdruk: Gerard Adams.

Toen NPFD uitgroeide tot een groot evenement werd stichting NPFD opgericht en verhuisde naar Plein 44. Hier hield burgemeester Ien Dales haar speech tijdens de NPFD 1988. Er waren in die tijd weinig burgemeesters die optraden tijdens zo'n manifestatie en zich heel duidelijk uitspraken tegen discriminatie van 'homoseksuele mannen en lesbische vrouwen'. [lees de toespraak]. In 1990 was voor NPFD de volgende stap naar het Koningsplein, met knalfeest in meerdere zalen van het Kolpinghuis. Mathilde Santing, Rosa King, Jan Rot, Corry Konings, Marianne Weber, Frans Bauer, Frederique Spigt, wie eigenlijk niet, traden er op en natuurlijk 'onze' Kitty & Marleen. Erwin Olaf werd door landelijk COC-blad Sek gestuurd om foto's te maken. Zelfs papiergigant Bührman-Ubbens wilde als gratis leverancier van het papier waarop het gedrukt was op het affiche staan.

31 mei 1997 Vol Koningsplein tijdens de NPFD. In rood vest voormalig D66 wethouder Cultuur en Welzijn Marja Alofs. Zij had het Nijmeegs homo-/ lesbisch beleid in portefeuille . Tijdens haar tweede termijn trad Alofs tussentijds af [1996] omdat zij geen verantwoordelijkheid wenste te dragen voor nieuwe bezuinigingen die gepland waren voor het homo-/ lesbisch beleid. Marja Alofs was daarna van 1996 tot november 1998 het eerste hetero COC-bestuurslid sinds de beginjaren van COC Nijmegen. Hans Dircks

Om ruimte te bieden aan activiteiten door meerdere Nijmeegse Regenbooggroepen, wordt NPFD vanaf 1999 een evenement van twee weken. In 2002 slaat de vernieuwingsdrang toe en de naam verandert in 'Roze Meifeest'. Vooral 'pot' en 'flikker' blijken een punt van discussie, maar ook 'dag' dekt de lading niet meer. Sommige activiteiten verhuizen naar de Grotestraat, waar Mets inmiddels furore maakt en tot 2016 de kar van het Roze Meifeest zal gaan trekken. In 2018 en 2019 organiseert De Plak samen met 'Lekker Lesbisch Lamineren' - dwars en niet gehinderd door de geschiedenis - een Nijmeegse Potten & Flikker dag.

Mei 2018 café De Plak organiseert een Nijmeegse Potten & Flikker dag samen met Lesbisch Lamineren.

Café de Stoof kwam midden jaren 90 in handen van horeca-tycoon Sjoerd Kooistra. Kooistra moest en zou de Stoof hebben, onofficieel als cadeau voor zijn nieuwe Nijmeegse vriendje Dick Loorbach. Ton Lenting wilde aanvankelijk niet verkopen. Kreeg er uiteindelijk een enorm bedrag voor en heeft nog lang spijt gehad. Kooistra eistte achteraf een deel van het geld terug en achtervolgde Lenting met advocaten omdat het koopcontract niet zou kloppen.

31 juli 1995 vlnr Ton Lenting, zijn vrouw Mieke, Sjoerd Kooistra en Dick Loorbach voor Café de Stoof dat zojuist aan Kooistra verkocht is. Gerard Verschooten

Nadat Kooistra was neergestreken in Nijmegen heeft hij hier nog veel etablissementen opgekocht, gereorganiseerd, verbouwd en vernieuwd. Weer verbouwd, samengevoegd, andere naam gegeven en gereorganiseerd. En weer... Maar, hoewel zelf openlijk homoseksueel, heeft deze rusteloze en bezeten man in Nijmegen nooit een Regenbooggelegenheid gecreëerd. Kooistra stond in Nijmegen bekend vanwege de slechte behandeling van personeel en zijn hoge pacht / huurprijzen. Het verhaal over Café de Stoof, Sjoerd Kooistra en Dick Loorbach is als een soap. Met triest einde. In juni 2010 pleegt Kooistra zelfmoord in zijn villa in Ubbergen. Na zijn dood blijkt hij zoveel schulden te hebben, dat Loorbach - inmiddels zijn echtgenoot - de erfenis weigert. Over het horeca-imperium van Sjoerd Kooistra en de afloop is landelijk veel gepubliceerd. In 2011 verscheen het boek 'De zaak Kooistra - Opkomst en ondergang van een horeca-magnaat '[Joost van Kleef en Henk Willem Smits]