Interview door Pascal van der Maas, april 2023

Iedereen in de Nijmeegse homoscene, maar ook daarbuiten, kende Francoise de la Montagne. Frans was van 1985 tot circa 1993 in Nijmegen de enige die ook in openbare gelegenheden in travestie ging. “Ik was denk ik de enige. Er was niemand anders die daar aan deed. Wel af en toe een vriend van mij, die dan ook een pruik opdeed en in travestie ging. Dat deed ie dan in mijn spullen, dat vond ik wat minder” zegt Frans met een glimlach.

  Als Frans was ik een verlegen jongen met een jurk, met make up en naaldhakken durfde ik alles. Er zat verder geen bedoeling achter, ik vond het gewoon leuk om te doen. Het ging vanzelf, het hoorde bij me. ‘Françoise de la Montagne’ noemde men me, ik vond dat vreselijk. Ik was gewoon Frans. Ik liet het zo, want ik kwam er toch niet meer van af. Maar als ik later nog in Nijmegen kwam en mensen noemden me zo, dan gingen mijn nekharen omhoog. Ach, het was lief bedoeld, denk ik.

Ik kwam op mijn 17e naar Nijmegen. Woonde voor het eerst op mezelf. Schuin boven 't Bakkertje in een huis met allemaal nichten. Ik kwam bij Pinkeltje [homojongeren organisatie] terecht. Tijdens bijeenkomsten in Vila Lila stond ik ook achter de bar, als vrijwilliger. Dat deed ik dan als jongen.

Verder verkende ik het Nijmeegse nachtleven. In travestie ging ik overal naar toe. De Drang aan het Kronenburgerpark [Belgisch Consulaat]. Op zondag in de kelder van De Plak: Zondagskinderen. En verder de Swing, natuurlijk 't Bakkertje, Discoclub Keizer Karel, nachtclub de Ambassadeur. Hetero of homo clubs, in travestie kwam ik overal binnen. In de Vlaamsegas even een jointje halen, nooit kreeg ik negatieve reacties.

Als jongen was ik niet zo blij. In travestie het nachtleven in, dan kende iedereen mij en was het 'schat' of 'lieverd'.

De Pinkeltje vergaderingen waren bij iemand aan de Burghardt van den Berghstraat. Het stappen eindigde bij een illegaal kroegje in de kelder van twee homo’s, die woonden aan de Stijn Buysstraat. Het was daar een ordinaire bedoeling en dan ging ik met m’n hakken aan ouwehoeren, iedereen was toch van de wereld.

Vaak hoorde je andere homo’s zeggen dat ze een hekel hadden aan verwijfde types. Als Frans was ik heel gevoelig, maar als ik in travestie was maakte dat niet uit. Dan deed het ook niet zo zeer. Nee, ikzelf heb er nooit problemen mee gehad. Ik kreeg meer klappen als jongen. Als ik in travestie was, was ik heel brutaal. Ja, soms zeiden ze ‘omgebouwde trut’, maar meer als valse nichten onder elkaar. Ik heb er alleen maar van genoten. 

Het intensieve nachtleven brak Frans na een aantal jaren op. Hij vertrok weer naar zijn ouders in Rotterdam en zocht later rust in Assen: "Daar is het echt vreselijk, niks te doen". Van Assen verhuisde hij naar Groningen, waar het hem de afgelopen twintig jaar weer goed gaat.